"जीम जॅम जेमी बूम"
काय आठवल का?
शाळा सुटल्यावर पळत पळत घरी जाऊन हात पाय धुतल्यावर आईने दिलेला तो पोह्याचा चिवडा खात T.V. लाऊन बसायचो! आणि दुनियेला वाचवण्यासाठी यायचा Junior G . त्याच्या त्या निळ्या outfit च्या प्रेमात बहुतेक आपण सगळेच पडलो असू! रविवारी थोड उशीरा उठून आई चा ओरडा खाल्यावर दिवसभर पाठीला शाल किंवा towel गुंडाळून घरभर पळायचो आणि स्वतःलाच Junior G असल्या सारख समजायचो. दुपारी लागायच ते शक्तीमान आणि संध्याकाळी Junior G, आधे मधे मालगुडी डेज च वेगळच अप्रूप असायच. तसे option फार नव्हते, आमच्याकडे तरी खूप वर्षे दूरदर्शनच लागायच. परत परत tv च्या antenna ला थटून दुसर्याची cable जायला लागली तेव्हा कुठे star plus, sahara tv, cartoon network असे अवली चॅनेल्स दिसायला चालू झाले तरी पण शक्तीमान ची वेळ शेवट पर्यंत चुकली नाही. संध्याकाळच्या Junior G ची सांगता झाल्यावर त्याची जागा Sahara वरच्या सिंबा ने घेतली आणि त्याच्यानंतर ची ती सिंडरेला! Jungle Book तेव्हा पुन्हा Sahara tv वर चालू झालेल आणि आम्ही पोर त्या मोगली च्या दुनियेत हरवून बसलेलो. उंदराच्या माग पळणाऱ्या मांजराची चटक पण तेव्हाच आम्हाला लागली! (ती अजून पर्यंत आहे)
गंगाधर आणि शक्तीमान मधला फरक हळू हळू जाणवू लागला तसा ह्या कार्यक्रमांचा जिव्हाळा वाढू लागला. आमच्या भोळ्या बालमनाला ह्याच superheros नी भुरळ पाडली त्यामूळे पुढे देखील खूप वर्ष आमच्यासाठी नवीन आलेल्या ह्या spiderman आणि superman साठी आमच्या हृदयात जागाच नव्हती. विदेशी hero च खूळ लागल ते पण हॅरी पॉटर मुळे पण ते देखील तेवढ्यावरच मर्यादीत. cartoon network वरती लागणाऱ्या pokemon ने तर नंतर प्रेमातच पाडल.!
आजही जेव्हा कुठे " शक्तीमान... शक्तीमान..." अशी धून ऐकू येते तेव्हा कान टवकारले जातात, मन आठवणींच्या जगात उगाचच हरवून जात आणि त्या काळाच्या हट्टासाठी डोळ्यात पाणी देखील तरारत. हल्ली youtube वरती खूप काही परत अनुभवायला मिळत पण शेवटी त्या वयाची आणि त्या काळाची मजाच काही और आहे. आता कीती जरी repeat telecast केले तरी सचिन-सेहवाग ला live खेळताना बघण्याच सुख हल्लीच्या T-20 जगाला नाही कळणार. त्यावेळी घरी black'n white TV असायचा पण जगण्याला मजा होती, तो चालू करण्यासाठी भांडण व्हायची. आता घरी ६०-७० इंची TV आलेत पण बघायला बसाव असे कार्यक्रमच लागत नाहीत. क्रिश बघताना कोइ मिल गया ची feeling येत नाही. दिवस बदलतात हे खर आहे पण काही गोष्टी ह्या जुन्याच छान वाटतात. त्या सगळ्यांनीही आपल्यावर प्रेम केल असेल कदाचित जेवढ आपण त्यांच्यावर केल!
कदाचित अजूनही ओढ त्या ९० च्या दशकातलीच असेल!!
काय आठवल का?
शाळा सुटल्यावर पळत पळत घरी जाऊन हात पाय धुतल्यावर आईने दिलेला तो पोह्याचा चिवडा खात T.V. लाऊन बसायचो! आणि दुनियेला वाचवण्यासाठी यायचा Junior G . त्याच्या त्या निळ्या outfit च्या प्रेमात बहुतेक आपण सगळेच पडलो असू! रविवारी थोड उशीरा उठून आई चा ओरडा खाल्यावर दिवसभर पाठीला शाल किंवा towel गुंडाळून घरभर पळायचो आणि स्वतःलाच Junior G असल्या सारख समजायचो. दुपारी लागायच ते शक्तीमान आणि संध्याकाळी Junior G, आधे मधे मालगुडी डेज च वेगळच अप्रूप असायच. तसे option फार नव्हते, आमच्याकडे तरी खूप वर्षे दूरदर्शनच लागायच. परत परत tv च्या antenna ला थटून दुसर्याची cable जायला लागली तेव्हा कुठे star plus, sahara tv, cartoon network असे अवली चॅनेल्स दिसायला चालू झाले तरी पण शक्तीमान ची वेळ शेवट पर्यंत चुकली नाही. संध्याकाळच्या Junior G ची सांगता झाल्यावर त्याची जागा Sahara वरच्या सिंबा ने घेतली आणि त्याच्यानंतर ची ती सिंडरेला! Jungle Book तेव्हा पुन्हा Sahara tv वर चालू झालेल आणि आम्ही पोर त्या मोगली च्या दुनियेत हरवून बसलेलो. उंदराच्या माग पळणाऱ्या मांजराची चटक पण तेव्हाच आम्हाला लागली! (ती अजून पर्यंत आहे)
गंगाधर आणि शक्तीमान मधला फरक हळू हळू जाणवू लागला तसा ह्या कार्यक्रमांचा जिव्हाळा वाढू लागला. आमच्या भोळ्या बालमनाला ह्याच superheros नी भुरळ पाडली त्यामूळे पुढे देखील खूप वर्ष आमच्यासाठी नवीन आलेल्या ह्या spiderman आणि superman साठी आमच्या हृदयात जागाच नव्हती. विदेशी hero च खूळ लागल ते पण हॅरी पॉटर मुळे पण ते देखील तेवढ्यावरच मर्यादीत. cartoon network वरती लागणाऱ्या pokemon ने तर नंतर प्रेमातच पाडल.!
आजही जेव्हा कुठे " शक्तीमान... शक्तीमान..." अशी धून ऐकू येते तेव्हा कान टवकारले जातात, मन आठवणींच्या जगात उगाचच हरवून जात आणि त्या काळाच्या हट्टासाठी डोळ्यात पाणी देखील तरारत. हल्ली youtube वरती खूप काही परत अनुभवायला मिळत पण शेवटी त्या वयाची आणि त्या काळाची मजाच काही और आहे. आता कीती जरी repeat telecast केले तरी सचिन-सेहवाग ला live खेळताना बघण्याच सुख हल्लीच्या T-20 जगाला नाही कळणार. त्यावेळी घरी black'n white TV असायचा पण जगण्याला मजा होती, तो चालू करण्यासाठी भांडण व्हायची. आता घरी ६०-७० इंची TV आलेत पण बघायला बसाव असे कार्यक्रमच लागत नाहीत. क्रिश बघताना कोइ मिल गया ची feeling येत नाही. दिवस बदलतात हे खर आहे पण काही गोष्टी ह्या जुन्याच छान वाटतात. त्या सगळ्यांनीही आपल्यावर प्रेम केल असेल कदाचित जेवढ आपण त्यांच्यावर केल!
कदाचित अजूनही ओढ त्या ९० च्या दशकातलीच असेल!!
Comments
#anonymous