आज उशीर झाला निघायला! ९ वाजून गेल्यावर आगरा च्या flyover वरच traffic म्हणजे डोक्याला ताप!!
त्यात rent वर घेतलेल्या bike ने जाणे म्हणजे दुष्काळात तेरावा महिना!
हेल्मेट मधून केसांना आलेला घाम, आणि रणरणत बेंगलोर च ऊन! ४ चाकी गाड्यांच्या मधून मधून वाट
काढत काढत पुढे जायची लढाई सगळेच करतात आणि मी त्यात नवीन ह्या सगळ्या उद्योगाला, त्यामुळे
जरा अवघड जात होत पुढ सरकण. शेवटी कसातरी flyover संपला आणि मी एका BMTC बस च्या आडाने पुढे सरकलो.
Traffic कितीही असल तरी आजूबाजूला बघायची सवय कोणाची जाते??
मनातल्या मनात अरिजीत सिंग च गाण गुणगुणत इकडे तिकडे नजर फिरवत होतोच (नेहमीप्रमाणे)
तेवढ्यात एक activa कट मारून गेली, वर पाहतो तर मुलगी!
मुलीने आपल्याला कट मारला हे बघून माग बसलेल्या मित्राने ओरडून सांगितल;
हिला overtake करायचच;
मग काय मी पण जोशात गाडी चा speed वाढवला आणि एक एक गाडी माग सारत तीच्या गाडीमागे
येउन पोचलो, आता अगदीच सोप होत, ती आणि मी थोडी जागा मिळाली की मी गाडी घुसवणार आणि
पुढे जाणार. मी तिला overtake करायला लागलो, थोड accelerate केल, आणि आता पुढे जाणार तेवढ्यात तीने मागे वळून पाहील, तीचा उद्देश मागून कोणी येत तर नाही ना असा होता पण तीची माझी
नजरानजर झाली आणि तीने जणू नजरेनेच सांगितल की;अजून पुढे आलास तर याद राख; मी ब्रेक दाबला आणि गाडी तीच्या मागूनच न्यायला लागलो.
मागे बसलेला मित्र माझ्यावर प्रचंड खवळलेला पण काय करणार तीच्या त्या नजरेच्या ईशार्याने मला घायाळ केलेल.
तीची नजरच इतकी दाहक होती तर किती सुंदर असेल ती दिसायला हा विचार चटकन मनात येउन गेला आणि मग तिचा चेहरा पाहण्यासाठी धडपड होउ लागली. आधी विचार केला की overtake करूया आणि मग काय दिसेलच की जाता जाता पण तस काही झालच नाही, तीने पुढे जायच्या सगळ्याच वाटा जणू रोखून धरलेल्या.
अस वाटत होत की आता दिसेल, मग दिसेल पण दिसायलाच तयार नाही. इकडे traffic कमी कमी होत चाललेल, भीती ही की गर्दी कमी झाली आणि ती दुसरीकडे वळली तर
दिसणार कशी? कासावीसच झालेलो म्हणा हव तर!
मी पण मग थोड सावरून गाडी शेवटी तीच्या पुढे घेउन गेलो, तिच्या कडे माग वळून पाहणार तेवढ्यात
तीच्या आणि माझ्या मध्ये अख्खी BMTC आली, एकाच वेळी ४-५ busses मध्ये घुसल्या,
नशीबाला दोष देउन मी माझ्या वाटेने निघून आलो.
सुर्याला आणि चंद्राला ग्रहण लागत ना, तेव्हा आपल्याला ना चंद्र दिसतो ना सुर्य, तसच काहीस झाल
ना हे, तीला ग्रहण लागल ते पण busच!
Atleast ग्रहण संपल्यावर सुर्याचा लख्ख प्रकाश पडतो पण इथे ग्रहण लागल्यावर हा चंद्र मात्र मागच्या
मागे गायब झाला!
जस जस office जवळ आल तस माझी अस्वस्थता कमी झाली आणि मग आज काम काय काय असणार ह्या विचारात मी गाडी पार्किंग मधे नेली. पार्क केली आणि हेल्मेट काढत होतो तर समोर काय , तीच मुलगी, आणि तीही तीच हेल्मेट काढत होती.
माझ्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटायला लागल्या, तीने हेल्मेट काढल आणि ती हेल्मेट ठेवून वरती
बघणार एवढ्यात, "Where is your parking sticker sir?" अस विचारत त्या guard ने माझ्याकडे record book दिली!
मी त्याच्या आडून पुन्हा त्याच पराभवाच्या भावनेने मान खाली घातली!
काही जणाना रोज सुर्याचा प्रकाश मिळतो आणि काहीजण(आमच्यासारखे) ग्रहणाच्या दिवशीच डोळे
उघडतात!!!😂😆😜
त्यात rent वर घेतलेल्या bike ने जाणे म्हणजे दुष्काळात तेरावा महिना!
हेल्मेट मधून केसांना आलेला घाम, आणि रणरणत बेंगलोर च ऊन! ४ चाकी गाड्यांच्या मधून मधून वाट
काढत काढत पुढे जायची लढाई सगळेच करतात आणि मी त्यात नवीन ह्या सगळ्या उद्योगाला, त्यामुळे
जरा अवघड जात होत पुढ सरकण. शेवटी कसातरी flyover संपला आणि मी एका BMTC बस च्या आडाने पुढे सरकलो.
Traffic कितीही असल तरी आजूबाजूला बघायची सवय कोणाची जाते??
मनातल्या मनात अरिजीत सिंग च गाण गुणगुणत इकडे तिकडे नजर फिरवत होतोच (नेहमीप्रमाणे)
तेवढ्यात एक activa कट मारून गेली, वर पाहतो तर मुलगी!
मुलीने आपल्याला कट मारला हे बघून माग बसलेल्या मित्राने ओरडून सांगितल;
हिला overtake करायचच;
मग काय मी पण जोशात गाडी चा speed वाढवला आणि एक एक गाडी माग सारत तीच्या गाडीमागे
येउन पोचलो, आता अगदीच सोप होत, ती आणि मी थोडी जागा मिळाली की मी गाडी घुसवणार आणि
पुढे जाणार. मी तिला overtake करायला लागलो, थोड accelerate केल, आणि आता पुढे जाणार तेवढ्यात तीने मागे वळून पाहील, तीचा उद्देश मागून कोणी येत तर नाही ना असा होता पण तीची माझी
नजरानजर झाली आणि तीने जणू नजरेनेच सांगितल की;अजून पुढे आलास तर याद राख; मी ब्रेक दाबला आणि गाडी तीच्या मागूनच न्यायला लागलो.
मागे बसलेला मित्र माझ्यावर प्रचंड खवळलेला पण काय करणार तीच्या त्या नजरेच्या ईशार्याने मला घायाळ केलेल.
तीची नजरच इतकी दाहक होती तर किती सुंदर असेल ती दिसायला हा विचार चटकन मनात येउन गेला आणि मग तिचा चेहरा पाहण्यासाठी धडपड होउ लागली. आधी विचार केला की overtake करूया आणि मग काय दिसेलच की जाता जाता पण तस काही झालच नाही, तीने पुढे जायच्या सगळ्याच वाटा जणू रोखून धरलेल्या.
अस वाटत होत की आता दिसेल, मग दिसेल पण दिसायलाच तयार नाही. इकडे traffic कमी कमी होत चाललेल, भीती ही की गर्दी कमी झाली आणि ती दुसरीकडे वळली तर
दिसणार कशी? कासावीसच झालेलो म्हणा हव तर!
मी पण मग थोड सावरून गाडी शेवटी तीच्या पुढे घेउन गेलो, तिच्या कडे माग वळून पाहणार तेवढ्यात
तीच्या आणि माझ्या मध्ये अख्खी BMTC आली, एकाच वेळी ४-५ busses मध्ये घुसल्या,
नशीबाला दोष देउन मी माझ्या वाटेने निघून आलो.
सुर्याला आणि चंद्राला ग्रहण लागत ना, तेव्हा आपल्याला ना चंद्र दिसतो ना सुर्य, तसच काहीस झाल
ना हे, तीला ग्रहण लागल ते पण busच!
Atleast ग्रहण संपल्यावर सुर्याचा लख्ख प्रकाश पडतो पण इथे ग्रहण लागल्यावर हा चंद्र मात्र मागच्या
मागे गायब झाला!
जस जस office जवळ आल तस माझी अस्वस्थता कमी झाली आणि मग आज काम काय काय असणार ह्या विचारात मी गाडी पार्किंग मधे नेली. पार्क केली आणि हेल्मेट काढत होतो तर समोर काय , तीच मुलगी, आणि तीही तीच हेल्मेट काढत होती.
माझ्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटायला लागल्या, तीने हेल्मेट काढल आणि ती हेल्मेट ठेवून वरती
बघणार एवढ्यात, "Where is your parking sticker sir?" अस विचारत त्या guard ने माझ्याकडे record book दिली!
मी त्याच्या आडून पुन्हा त्याच पराभवाच्या भावनेने मान खाली घातली!
काही जणाना रोज सुर्याचा प्रकाश मिळतो आणि काहीजण(आमच्यासारखे) ग्रहणाच्या दिवशीच डोळे
उघडतात!!!😂😆😜
Comments
Kharach khup sundar story vyakt keli ahes...